Archieven: Behandelingen

Over bedplassen durft niet ieder kind te praten. Ze schamen zich er soms voor en zeggen leuke logeerpartijtjes af. Het gevoel van eigenwaarde kan hieronder lijden en speelt mee hoe goed een kind in zijn vel zit. De hoeveelheid urine die ‘s nachts wordt aangemaakt, wordt geregeld door het hormoon ADH. Wanneer deze hormoonspiegel te laag is wordt er teveel urine geproduceerd wat niet in de grootte van de blaas past. Bij een blokkade in het bekken of spanning in de schedel kan er een verkeerd signaal worden afgegeven. Samen met spanning en stress kan dit het aanspannen van de blaasspier veroorzaken en daardoor het bedplassen. Ook bij een bewegingsverlies van de blaas kan er een verkeerd signaal worden afgegeven waardoor het kind te laat naar de wc gaat. Kinderen zijn overdag soms zo druk dat de urine productie onderdrukt wordt. Dit moet ’s nachts ingehaald worden en dan zijn de kinderen vaak te moe om de prikkel te voelen. De osteopaat kan invloed hebben op de beweeglijkheid van de blaas, het autonome zenuwstelsel (zorgen dat de uitrijping hiervan bevorderd wordt) en de bezenuwing van de blaas zodat deze zo optimaal mogelijk kan functioneren. Bijvoorbeeld door spanningen in het bekken en/of de schedel te verminderen. Hiermee kan het bedplassen verholpen worden.

U kunt dit herkennen doordat uw kind langdurig één of meerdere keren in de week in hun bed plast.

Oorzaken zoals een bewegingsverlies van de darm, blokkering in het bekken of in de wervelkolom kunnen stoelgang problemen geven. Een probleem van de aanvoer van zuurstof en voedingstoffen en de afvoer van afvalstoffen in de darm, kan het proces verstoren. Wanneer de weefsels hierdoor blokkeren, raken ze verzadigd met afvalstoffen. Ze verzuren en de cellen worden zwakker. Een volledig osteopathisch onderzoek is daarom nodig om alle mogelijke oorzaken en functiestoornissen te vinden en op te lossen.

U kunt dit herkennen bij uw kind aan vermoeidheid, gebrek aan eetlust, harde onderbuik, buikpijn of krampen, opgeblazen, gevoel, weinig of geen aandrang voelen, harde en moeizame stoelgang

Door een bewegingsbeperking in het lichaam kunnen continue prikkels die binnen komen niet altijd goed doorlopen, afgeremd en verwerkt worden. Hierdoor kan het kindje continue in een overprikkelde fase zitten wat ervoor kan zorgen dat het niet goed inslaapt of doorslaapt. Een overload van prikkels wordt verminderd door het centrale zenuwstelsel te behandelen en het lichaam in balans te brengen. Het slaappatroon zal hierdoor hersteld worden.

U kunt dit herkennen doordat uw kind tijdens het wegleggen moet huilen, het in slaapvallen duurt lang en uw kind vecht veel tegen de slaap. Uw kind wordt vaak midden in de nacht wakker en wilt na een voeding niet meer slapen.